Σίγουρα ο Βενιζέλος έκανε μια δυο λανθασμένες κινήσεις, τότε με τη κούρσα διαδοχής για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, και με την οργισμένη αντίδρασή του όταν έφαγε τον φραπέ στα μούτρα. Τότε που το βλέμμα του θύμισε κάτι από Φωλιά του Κούκου.
Από εκεί και πέρα όμως, έπαιξε τα χαρτιά του σωστά. Έκατσε φρόνιμα, και κράτησε χαμηλό (πολιτικό) προφίλ, ποντάροντας πολύ σωστά στην αναπόφευκτη φθορά του Γιώργου.
Οι διεθνείς συγκυρίες τον ευνόησαν. Αν ο Παπανδρέου χρειάζονταν 4-5 χρόνια ως πρωθυπουργός για να φθαρεί φυσιολογικά, η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησής του, επιτάχυναν εντυπωσιακά τους χρόνους φθοράς του.
Τι το καλύτερο για τον πληθωρικό Ευάγγελο, που χωρίς να χρειαστεί να εκτεθεί,
απλά ευρισκόμενος στο παρασκήνιο, παρακολουθώντας τα καθέκαστα, κατάφερνε και αποτελούσε την εναλλακτική λύση μέσα στο σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ.Όταν δηλαδή θα έφθανε και νομοτελειακά η ώρα της αποχώρησης, ή ακόμη και της εκδίωξης του Γιώργου, ο Βενιζέλος θα ήταν εκεί, σαν έτοιμος από καιρό, να προσφέρει το «σοσιαλιστικό» άλλοθι, και εν είδη κολυμβήθρας του Σιλωάμ, να ξεπλένει συλλογικά το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ από το παρελθόν του, και με τη «στιβαρή» ηγεσία του να συνέχιζε την αποστολή της «σοσιαλιστικής μετάλλαξης» της κοινωνίας μας!!!
Και όμως… κλώτσησε αυτή την ευκαιρία, για χάρη ενός υπουργείου ηλεκτρική καρέκλα, και μιας αντιπροεδρίας, δίπλα μάλιστα στον έτερο φαγανό, τον Πάγκαλο!
Προτίμησε δηλαδή το πόστο που του χάρισε ο Γιώργος, αντί να αποστασιοποιηθεί από τις κυβερνητικές πολιτικές, και μάλιστα σε μια εποχή που η ενασχόληση κάποιου με τη πολιτική, δημιουργεί κινδύνους ακόμη και για τη σωματική του ασφάλεια, πόσο δε μάλλον με το υπουργείο Οικονομικών!
Δεν ξέρω τι να πω.
Ή ο Γιώργος είναι γατόνι, και βρήκε τρόπο να ξεδοντιάσει την μονίμως αιωρούμενη εσωκομματική απειλή του Βενιζέλου, ή ο Βενιζέλος τελικά κάθε άλλο παρά οξύνους είναι. Αλλιώς δεν εξηγείται πως κλώτσησε τη καρδάρα με το γάλα, λίγα λεπτά πριν αυτή γεμίσει.
Όσο διψασμένος για οφίτσια και δημοσιότητα και να είναι κάποιος, θα καταλάβαινε πως στις παρούσες συγκυρίες αποτελεί μεγάλο λάθος, αν όχι πολιτική αυτοκτονία, η ταύτιση του με την υπαγορευόμενη από τους ξένους αισχρή κυβερνητική πολιτική, πόσο δε μάλλον η υλοποίησή της.
Μα δεν μπορούσε να περιμένει λίγο ακόμη, για να πέσει σαν ώριμο φρούτο το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του;
Αυτοκαταστράφηκε, και πήρε μαζί του ένα ολόκληρο κομμάτι Πασόκων, που (ηλιθίως) πίστευαν στην εναλλακτική λύση Βενιζέλου, και ότι μόλις θα αναλάμβανε αυτός όλα θα ήταν και πάλι όμορφα και ωραία, και θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, και θα τραγουδούσαμε το Κουμπαγιά παρέα με τη Νόρα Βαλσάμη…
Και όμως τους πρόδωσε. Έτσι απλά και εν ψυχρώ. Γιατί όμως;
Strange Attractor
ANTINEWS
